گردو تازه با پوست قهوه ای ایرانی (Juglans regia L.) یک پایه است، به این معنی که گلهای نر و ماده به طور جداگانه روی یک درخت قرار دارند.
این درخت خودسازگار است، اما در بیشتر مواقع، پروتاندری و در برخی موارد پیش‌جنسی را نشان می‌دهد و به دلیل اینکه دوره گرده‌ریزی به طور کامل با پذیرش گل ماده همپوشانی ندارد، گرده‌افشانی متقاطع می تواند در یک شرایط خاص بالا باشد.
جمعیت های بومی گردو دارای تنوع ژنتیکی قابل توجهی هستند زیرا از طریق بذر تکثیر می شوند.
بنابراین، تنوع قابل توجهی در صفات فنولوژیکی و کارپولوژیکی آنها مانند اندازه و شکل میوه، ضخامت و رنگ هسته، طعم هسته و محتوای روغن وجود دارد.
در برنامه های اصلاحی گردو اهداف اساسی مانند انتخاب ژنوتیپ بر اساس صفات مهم تجاری از جمله دیربرگی، دیرگلی، درصد بالای مغز و عادت گلدهی جانبی دنبال می شود.
توصیفگرهای مورفولوژیکی معمولاً برای بررسی تنوع فنوتیپی ژرم پلاسم استفاده می شود.
تاکنون اولین گام در توصیف و گروه بندی ژرم پلاسم و همچنین انتخاب ژنوتیپ های برتر درختان میوه از جمله گردو، ارزیابی های مورفولوژیکی و پومولوژیکی است. یکی از نیازهای اساسی مدیریت ژرم پلاسم و استفاده مناسب از آن در اهداف عملی اصلاحی، شناسایی دقیق ژنوتیپ ها است.
مطالعات مورفولوژیکی راهنمایی برای انتخاب ژنوتیپ هایی که برای شرایط رشد خاص مناسب هستند ارائه می دهد.
صفات مورفولوژیکی می توانند برای گروه بندی ژنوتیپ های گردو ایده آل باشند زیرا تنوع قابل توجهی دارند و همچنین استفاده از آنها آسان است.
بر این اساس، اتحادیه بین المللی حفاظت از واریته های جدید گیاهان (UPOV، 1999) دستورالعمل هایی را برای تعیین تمایز، همگنی و پایداری ارقام جدید در اکثر گیاهان ارائه کرده است.
