شکر در بسیاری از زمینه های تولید مواد غذایی استفاده می شود، شکر پنیر شیرازی برای شیرین کردن استفاده می شود، اما به عنوان مثال تضمین می کند که محصولات پخته شده خوب قهوه ای می شوند و عطر دلپذیری ایجاد می کنند.
شکر پنیر بر قوام یک محصول تأثیر می گذارد: به عنوان مثال، بستنی شیرین شده با فروکتوز به خصوص خامه ای می شود و به طور مطلوب منجمد می شود.
گلوکز از تخمیر مخمر در محصولات پخته شده پشتیبانی می کند، هنگام تهیه ماست، باکتری های اسید لاکتیک برای فرآیند تخمیر به شکر نیاز دارند، شکر همچنین برای نگهداری مواد غذایی به عنوان مثال در مربا استفاده می شود.
آب میوه ها و نوشیدنی های حاوی آب میوه حاوی فروکتوز میوه فرآوری شده هستند، همچنین می توان از شکر در دستور العمل های نوشیدنی های گازدار استفاده کرد تا شیرینی و اسیدیته را متعادل کند و طعم میوه ای متعادل و دلپذیری به دست آورد.
شکر یک غذای اصلی نیست: انسان ها برای ادامه کار به شکر اضافی نیاز ندارند، مغز و سایر اندام‌های ما برای عملکرد صحیح به گلوکز، که به نام دکستروز نیز شناخته می‌شود، نیاز دارند.
شکر پنیر که به آن به آبنبات هم می گویند یکی از عالی ترین جایگزین های قند معمولی می باشد ولی اختلاف هایی از نظر مواد تشکیل دهنده با هم دارد، شکر پنیر، علاوه بر شکر از آرد گندم یا آرد برنج ، آب، سفیده تخم مرغ وجوهر لیمو نیز تهیه می‌شود.
در حالی که شکر قهوه ای طبیعی تر از سفید به نظر می رسد، اما آن را سالم تر نمی کند، سه نوع شکر قهوه ای وجود دارد: شکر کامل، شکر نیشکر کامل و شکر قهوه ای.
شکر کامل شکر تصفیه نشده ای است که از چغندر قند تهیه می شود، نیشکر کامل از نیشکر درست می شود و شکر قهوه ای شکر کاراملی شده به رنگ قهوه ای با شربت است.
در حالی که شکر رنگی قند معمولی خانگی ما است، شکر کامل و نیشکر کامل حاوی مواد معدنی بیشتری هستند، اما کارشناسان این تفاوت را بسیار ناچیز می دانند به طوری که از نظر سلامت نقشی ندارد.
تشخیص اینکه آیا یک محصول واقعاً حاوی قند است، همیشه آسان نیست، به عنوان مثال، تولیدکنندگان مواد غذایی مجازند بیش از شصت نام مختلف را روی بسته بندی شکر بگذارند، اگر به عنوان مثال، مالتودکسترین، شربت گیاهی یا لاکتوز در لیست مواد تشکیل دهنده باشد، بسیاری از مردم متوجه نمی شوند که این نوعی شکر است.
