به طور متوسط یک زن در طول زندگی خود در دوران قاعدگی از 15000 پد استفاده می کند.
یک بسته نوار بهداشتی تافته که معمولاً از 8 یا 10 دستمال تشکیل شده است در هند تقریباً 28 تا 150 روپیه هندی برای شما هزینه دارد. قیمت ممکن است معقول به نظر برسد.
در واقع استفاده از این دستمال‌ها در ماه، هر زن به حداقل 3 بسته از این نوار بهداشتی نیاز دارد که حدود 300 روپیه در ماه هزینه دارد و به دلیل فقر در هند، برخی از زنان در مناطق روستایی یا فقیر ترجیح می‌دهند از این دستمال‌های قدیمی استفاده کنند.
پارچه را به عنوان نوار بهداشتی در دوران پریود خود استفاده می کنند زیرا به دلیل بیکاری توانایی خرید نوار بهداشتی در ماه را ندارند و این دلیل بهداشت فردی نامناسب و عفونت آنها است.
خانم ها بعد از هر 3 تا 4 ساعت مجبورند نوار بهداشتی خود را تعویض کنند اما به دلیل مشغله کاری خانم های شاغل چه در شرکت ها و چه خانم های خانگی به دلیل فشار کاری فراموش می کنند که دستمال خود را تعویض کنند و این امر منجر به عفونت و همچنین سرطان و کیست می شود.
نرخ بیکاری در هند افزایش یافته است و طبق گزارش سازمان بین‌المللی کار، نرخ بیکاری 3.5 درصد است و 70.62 میلیون نفر با کمتر از 133.99 روپیه در روز در فقر شدید زندگی می‌کنند و به همین دلیل، هزینه نوار بهداشتی اغلب دست نیافتنی است.
دولت و سایر سازمان های غیردولتی برای دختران مدرسه ای و زنان روستایی پدهای رایگان ارائه کرده اند. در هند پیش‌بینی می‌شود که از هر 5 دختر، 1 نفر با شروع قاعدگی تحصیل را ترک می‌کند.
«فقر دوران» اصطلاحی است که در مواقع کمبود لوازم بهداشتی و سایر لوازم ضروری مانند توالت به دلیل محدودیت های مالی در منطقه استفاده می شود.
بر اساس آمار، 60 درصد از دختران نوجوان به دلیل پریودشان از مدرسه بازمانده اند و حدود 80 درصد هنوز از مدرسه استفاده می کنند.
لنت های خانگی علاوه بر این، 12 درصد از 355 میلیون زن قاعدگی هند از پد (نوار بهداشتی) و 88 درصد از پارچه های ضدعفونی نشده، خاکستر و برگ های خشک استفاده می کنند که طیف وسیعی از خطرات سلامتی را به همراه دارد.
